ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΕΚΔΗΛΩΣΗ: Τετάρτη 20 Νοέμβρη 2013// συνέλευση ανέργων-εργαζομένων στην "κοινωφελή εργασία"

 

 

ΛΕΝΕ «ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΟΙ» & ΕΝΝΟΟΥΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ

 

«Προγράμματα κοινωφελούς εργασίας», «ωφελούμενοι άνεργοι»,«voucher»/«επιταγές εισόδου στην αγορά εργασίας για άνεργους νέους ως 29 ετών», «επιταγές επανένταξης», ημερομίσθιο 19,6 την ημέρα, 17,1 για όσους είναι κάτω των 25, όχι πάνω από 490 το μήνα.

Σκόρπιες λέξεις που συγκροτούν ένα εχθρικό τοπίο και έχουν μπει το τελευταίο 1,5 χρόνο στο καθημερινό λεξιλόγιο όσων ανέργων ψάχνουμε εναγωνίως ένα εισόδημα μέσα από τα προγράμματα «καταπολέμησης της ανεργίας» του ΟΑΕΔ. Η οργουελική γλώσσα αυτών των προγραμμάτων προσπαθεί να κρύψει την ασφυκτική πραγματικότητα εργασιακής εκμετάλλευσης που υπομένουμε. Δε μας λένε ότι τα «προγράμματα κοινωφελούς εργασίας» αποτελούν ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα που εφαρμόστηκαν για παράδειγμα πρώτη φορά στην «αναπτυγμένη Δύση» ως μέτρα εξαγοράς της ποινής φυλάκισης για μικροπαραβάτες. Στην Ελλάδα του 2013 μπορεί να μην αφορούν ακόμα παραβάτες του νόμου, αλλά -καθόλου τυχαία- η όλη φιλοσοφία που διέπει οποιοδήποτε χρηματοδοτούμενο από το ΕΣΠΑ πρόγραμμα το οποίο αναφέρεται σε «ωφελούμενους άνεργους», είναι ότι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση της ανεργίας τους και όχι τα μνημόνια και η κρίση του συστήματος και άρα, η εργασία που τους παρέχεται έχει ως σκοπό «να τους βοηθήσει να επανέλθουν στην αγορά εργασίας».

Η αρχή έγινε πέρυσι με τα 5μηνα «προγράμματα κοινωφελούς εργασίας» μέσω ενοικίασης ανέργων από ΜΚΟ και ΙΝΕ-ΓΣΕΕ σε δήμους, νοσοκομεία, περιφέρειες κ.α., όποτε 57.000 «ωφελούμενοι» πληρώθηκαν μετά από αρκετούς μήνες καθυστέρηση (και ύστερα από μαζικές κινητοποιήσεις) τα περισσότερα εκ των δεδουλευμένων των 625 ευρώ τον μήνα (σε πολλές περιπτώσεις χρωστάνε ακόμα ένα ποσό 200-300 ευρώ). Ίδια και ακόμα χειρότερη η κατάσταση στα μέχρι 7 μήνες «κοινωφελή» στο τομέα του πολιτισμού, όπου υπάρχουν «ωφελούμενοι» που δουλεύουν απλήρωτοι κοντά 4 μήνες. Το φθινόπωρο του 2013 το σκλαβοπάζαρο της «κοινωφελούς εργασίας» συνεχίζεται αυτή τη φορά χωρίς τη διαμεσολάβηση των ΜΚΟ, αλλά με τις μηνιαίες αποδοχές που προβλέπονται για 50.000 άνεργους να έχουν πέσει στα 490 ευρώ τον μήνα, 427 για τους κάτω των 25 ετών. Το νέο καθεστώς φθηνής εργασίας που κάλυψε τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες των –υποβαθμισμένων λόγω των εφαρμοζόμενων
πολιτικών των απολύσεων και της ιδιωτικοποίησης κάθε δημόσιου αγαθού- δημόσιων υπηρεσιών πανελλαδικά, θεωρήθηκε τόσο πετυχημένο ώστε φέτος
εξαπλώνεται σε σχολεία, ΚΕΠ, ασφαλιστικά ταμεία, δικαστήρια και την Εκκλησία της Ελλάδος! Από το σύγχρονο δουλεμπόριο δε θα μπορούσε να μείνει απ’ έξω ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος τροφοδοτήθηκε επίσης με τζάμπα εργασία για τα αφεντικά μέσω της «επιταγής επανένταξης στην αγορά εργασίας» (2χρονα προγράμματα για επιδοτούμενους ανέργους) και κυρίως της«επιταγής εισόδου στην αγορά εργασίας» 35.000 άνεργων νέων έως 29 ετών,που εργάζονται με τη μορφή «πρακτικής άσκησης» εδώ και μήνες απλήρωτοι (η πληρωμή προβλέπεται πολλούς μήνες μετά τη λήξη του 5μηνου, ενώ σε πολλούς δεν έχει δοθεί ούτε το ποσό που δικαιούνται από την παρακολούθηση του σεμιναρίου κατάρτισης).

Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω προγραμμάτων είναι η μέσω του ΟΑΕΔ ενοικίαση των ανέργων ως φθηνό εργατικό δυναμικό σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού/δημοσίου τομέα, με αντάλλαγμα την παροχή ενός επιδόματος πείνας που αντιστοιχεί στο προ κρίσης επίδομα ανεργίας. Έτσι, οι εργαζόμενοι
μετατρέπονται σε «ωφελούμενους ανέργους», «γυμνούς» από εργασιακά δικαιώματα (άδειες, δώρα, επιδόματα, συνδικαλιστικά δικαιώματα) και ο μισθός μετατρέπεται σε μη τακτικά καταβαλλόμενο «επίδομα εργασίας» που αντικαθιστά το απαρχαιωμένο και κατακρεουργημένο επίδομα ανεργίας. Με άλλα λόγια, τα αφεντικά μας λένε ότι για «τιμωρία» που είμαστε άνεργοι πρέπει να δουλεύουμε για μεγάλο διάστημα απλήρωτοι και να τους λέμε και ευχαριστώ που κάποια στιγμή μας δίνουν και 400 ευρώ για να μη λιμοκτονήσουμε! «Η εργασία απελευθερώνει», όπως έλεγε και η επιγραφή έξω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί.

ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΚΕΦΑΛΙ! ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑ ΔΟΥΛΟΙ!

 Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα που απειλεί να καταβροχθίσει τη ζωή μας δεν μας έχουν μείνει πολλά όπλα πέρα από τη συναδελφική/ταξική αλληλεγγύη εργαζομένων-ανέργων. Σε κάθε χώρο «κοινωφελούς εργασίας», «πρακτικής άσκησης», επισφαλούς εργασίας γνωριζόμαστε μεταξύ μας και αντιδρούμε συλλογικά στις αυθαιρεσίες των αφεντικών (π.χ. δουλειές άσχετες με το αντικείμενο, υπερωρίες). Συζητάμε μεταξύ μας και απομονώνουμε τις λογικές ατομισμού και «γλειψίματος», που βασίζονται στην ελπίδα να μας κρατήσει στο μέλλον το αφεντικό. Στην εποχή της κοινωνικής καταστροφής που διανύουμε, κάθε ατομική βλέψη για «καβάτζωμα» ενισχύει τη συλλογική μας πτώση ως εργατική τάξη. Στεκόμαστε δίπλα στον/στην άλλον/η στα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης και
προσπαθούμε να υπενθυμίσουμε πρώτα στους εαυτούς μας κι έπειτα στα αφεντικά τα βασικά: Δουλεύουμε για την επιβίωση μας και όχι επειδή μας
κάνουν χάρη. Από τη στιγμή που δουλεύουμε δικαιούμαστε κάθε μήνα έναν βασικό μισθό πάνω από τα όρια της φτώχειας για να μπορούμε να συντηρούμαστε. Δε φταίμε εμείς που είμαστε άνεργοι, αλλά τα αφεντικά και το κράτος που προωθούν τις μαζικές απολύσεις και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Ως «συνέλευση ανέργων/εργαζόμενων στην Κοινωφελή εργασία» στηρίξαμε και συμμετείχαμε πέρυσι στις κινητοποιήσεις χιλιάδων 5μηνων για την πληρωμή των καθυστερούμενων δεδουλευμένων. Είδαμε στην πράξη ότι η δαιδαλώδης γραφειοκρατία που μας αναγκάζει να δουλεύουμε απλήρωτοι σπάει κι
επιταχύνονται οι διαδικασίες εκεί που αυτοοργανωνόμαστε με τους συναδέλφους -μακριά από κόμματα και εργατοπατέρες- και δε διαπραγματευόμαστε το δίκιο μας. Από την άλλη, είδαμε ότι μας έχουν καταργήσει οποιοδήποτε θεσμικό μέσο προστασίας που γνωρίζαμε ως «εργατικό
δίκαιο», ότι π.χ. δε θεωρούμαστε εργαζόμενοι για τις Επιθεωρήσεις εργασίας και ότι από τη στιγμή που αναγκαζόμαστε (λόγω του 30% ανεργίας κι όχι από
«ελεύθερη επιλογή») να υπογράψουμε αυτές τις συμβάσεις λίγα δικαιώματα μπορούμε να διεκδικήσουμε σε επίπεδο δικαστικών αγώνων. Διαπιστώσαμε, εντέλει, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να αγωνιστούμε ως ανακυκλώσιμοι άνεργοι και «γυμνοί» εργαζόμενοι συνολικά ενάντια σε αυτά τα
προγράμματα, μέσα κι έξω από αυτά, απαιτώντας αξιοπρεπή επιδόματα για ανέργους, όπως και την προώθηση πολιτικών που θα προωθούν την εργασία με δικαιώματα και όχι την ανακύκλωση της φτώχειας μας. Απαιτούμε δηλαδή:

- ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΜΕΣΩ ΕΣΠΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΗΣ &
ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

- ΣΤΑΘΕΡΗ ΜΗΝΙΑΙΑ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΜΑΣ

- ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ
ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

- ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Για να αγωνιστούμε προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να ξεκινήσουμε από τη συναδελφική οργάνωση στους χώρους που απασχολούμαστε εργαζόμενοι μέσω αυτών των προγραμμάτων. Έπειτα, να προχωρήσουμε στον «από τα κάτω» συντονισμό των επιμέρους πρωτοβουλιών σε ένα μαζικό, μαχητικό κίνημα εργαζομένων & ανέργων που θα έχει τη δύναμη να παρεμβαίνει σε κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα, να αναδεικνύει τη σύγχρονη δουλοπαροικία σε κάθε
γειτονιά και τη διάθεση να συγκρουστεί συνολικά -και με διάρκεια μεγαλύτερη του ενός 5μηνου- με αυτή την πολιτική της εξαθλίωσης των ζωών μας, της καταστολής κάθε εργατικού-κοινωνικού αγώνα και του επιταχυνόμενου εκφασισμού.
Καλούμε κάθε άνεργο/η, «ωφελούμενο/η» και επισφαλώς εργαζόμενο/η σε:
ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΕΚΔΗΛΩΣΗ: Τετάρτη 20 Νοέμβρη 2013
ΑΣΟΕΕ στις 18.00
Συνέλευση ανέργων/εργαζομένων στην «κοινωφελή εργασία» και στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ ΕΣΠΑ
http://synekox.espivblogs.net/

party ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ του διωκόμενου συντρόφου για το τραγικό συμβάν της Μαρφίν

Αλληλεγγύη στον αγώνα των απολυμένων της ACS Αργυρούπολης - Διήμερο δράσεων

 Εκδήλωση-Συζήτηση, Παρασκευή 8/11, 7:00μ.μ., Α΄ ΚΑΠΗ Αργυρούπολης, Αργυρούπολη

 

Συγκέντρωση-Πορεία, Σάββατο 9/11, 11:00π.μ., πλ. Σουρμένων, Ελληνικό

 

Ο αγώνας των απολυμένων από την ACS Αλίμου και Γλυφάδας συνεχίζεται. Από το φετινό Αύγουστο, όταν και έκλεισαν τα εν λόγω καταστήματα της ACS απολύοντας τους εργαζόμενους. Παράλληλα τους χρωστάνε δεδουλευμένα και άδειες, ενώ αρνούνται να καταβάλουν αποζημιώσεις απόλυσης. Το πελατολόγιο μεταφέρθηκε στο νέο υποκατάστημα της Αργυρούπολης (Κύπρου 158). Οι απολυμένοι εκβιάζονται πως αν θέλουν επαναπρόσληψη με μισθούς πείνας των 490€, θα πρέπει να παραιτηθούν των διεκδικήσεών τους. 

Η όλη μεθόδευση αποτελεί καλοδουλεμένο τέχνασμα της μητρική εταιρείας, της ACS, που   πίσω από το σύστημα δικαιόχρησης (francise) καταφέρνει να απασχολεί χιλιάδες εργαζομένους χωρίς να έχει υποχρεώσεις έναντί τους.

Την Τετάρτη 6/11 από τις 7π.μ έως τις 11π.μ. έγινε αποκλεισμός του καταστήματος από εργαζόμενους και αλληλέγγυους από τις γύρω περιοχές. Από την αρχή ο αγώνας έχει οργανωθεί σε συντονισμό των εργαζομένων και του σωματείου τους με μέλη τοπικών συλλογικοτήτων.

Ο Ανδρέας Κουρής «τρέχει για τον πόνο του άλλου» (!)

με τη… φανέλα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

Συμπληρώνονται σχεδόν δυο χρόνια από τότε που εμείς, οι απολυμένοι/ες των καταστημάτων Metropolis, αποφασίσαμε να συσπειρωθούμε προκειμένου να διεκδικήσουμε από τον γνωστό (και μη εξαιρετέο) μεγαλοεπιχειρηματία Ανδρέα Κουρή τους μισθούς 4,5 μηνών και τις αποζημιώσεις που μας οφείλει, από τότε που οδήγησε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis στη διάλυση και, τελικά, στη συντριβή.

Το ποιος είναι ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής είναι λίγο-πολύ γνωστό. Ιδιοκτήτης του ομίλου εταιρειών MAD που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με καλές δημόσιες σχέσεις και καλή πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης, που εκμεταλλεύεται άγρια τους εργαζόμενούς του, εγκαθιδρύοντας κατά βούληση εργασιακές σχέσεις απλήρωτης εργασίας. Η ιδανική συνταγή, δηλαδή, για έναν σύγχρονο επιχειρηματία.

Τα τελευταίο το βιώσαμε κι εμείς στο πετσί μας, όταν πριν από 3 χρόνια ο Ανδρέας Κουρής εξαγόρασε την αλυσίδα καταστημάτων Metropolis. Σε αυτό το διάστημα, στα πλαίσια μιας πρωτότυπης επιχειρηματικής κίνησης, κατάφερε να κλείσει 13 καταστήματα, να βάλει την επιχείρηση στο άρθρο 99 και να απολύσει 180 εργαζόμενους. Σχεδόν στους μισούς από αυτούς αρνείται μέχρι και σήμερα να καταβάλει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, με το σύνολο των οφειλόμενων να ξεπερνάει τα 600.000 ευρώ.

Εδώ κι ενάμιση χρόνο, ο Ανδρέας Κουρής, ενώ ισχυρίζεται ότι δεν έχει χρήματα να πληρώσει αυτά που οφείλει στους απολυμένους των Metropolis, ζει χλιδάτη ζωή και επιδίδεται σε πανάκριβα extreme sports. Πριν λίγους μήνες, άλλωστε, «κατάφερε» να βρει σε μία μέρα 100.000 ευρώ για να πληρώσει την εγγύηση της αποφυλάκισής του, έπειτα από τη σύλληψή του για χρέη περίπου 1,4 εκατ. ευρώ της εταιρείας Metropolis προς το Δημόσιο.

Εντούτοις, ο υπόδικος Ανδρέας Κουρής παρακρατεί παράνομα τα χρήματα που μας οφείλει και τα επενδύει κατ’ εξακολούθηση σε νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Έτσι, διοργάνωσε με τα οφειλόμενα που έχει τσεπώσει, τόσο τα δικά μας όσο και διαφόρων άλλων (Δημόσιο, δισκογραφικές εταιρείες, ιδιοκτήτες των μαγαζιών που νοίκιαζε κ.λπ.) πολλά γκλαμουράτα και άκρως προσοδοφόρα για την τσέπη του events στα οποία περιλαμβάνονται: τα Βραβεία MAD, ο ελληνικός τελικός και η αποστολή στη Eurovision με απευθείας ανάθεση και με αδιαφανείς διαδικασίες από το ΔΣ της ΕΡΤ λίγο πριν από το λουκέτο που έβαλε η κυβέρνηση, το MADWALK, και πάλι τα Βραβεία MAD και, τελευταία, το Mad North Stage Festival, στα πλαίσια και εντός της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Τα τελευταία δυο χρόνια δίνουμε έναν αμείωτο σε ένταση αγώνα, στο δρόμο και στα δικαστήρια, έχοντας αποφασίσει να μη χαρίσουμε ούτε μια σταγόνα από τον ιδρώτα μας στον Ανδρέα Κουρή. Εξοργισμένοι/ες από την προστασία που παρέχεται στην εργοδοτική ασυδοσία, δεδομένου ότι, παρόλο που έχουμε κερδίσει μέχρι στιγμής όλα τα δικαστήρια με αποφάσεις που έχουν εκδοθεί εις βάρος του πρώην εργοδότη μας, είναι γνωστό ότι η απονομή δικαιοσύνης στις εργατικές διαφορές είναι κάτι παραπάνω από αργή. Γεγονός που εξοργίζει όλους τους εργαζόμενους που έχουν βρεθεί στη θέση μας.

Έχοντας μπει στην επίμονη διαδικασία να παλεύουμε για τα αυτονόητα, βρεθήκαμε μπροστά σε μια ακόμη έκπληξη που ξεχείλισε την οργή μας, όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο ανελέητος εργοδότης Ανδρέας Κουρής, που τα τελευταία χρόνια οικοδομεί την περιουσία του στις πλάτες μας καταδικάζοντάς μας στη φτώχεια, μεταμορφώθηκε και σε φιλάνθρωπο ανθρωπιστή. Και αποφάσισε να δείξει την έμπρακτη αγάπη και συμπάθεια για τον συνάνθρωπό του ανακοινώνοντας ότι «το MAD τρέχει με την μη κυβερνητική οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας» την ερχόμενη Κυριακή 10 Νοεμβρίου. Και πάθαμε σοκ όταν διαπιστώσαμε ότι η ομάδα του MAD, που θα στελεχωθεί από 30 παρουσιαστές και στελέχη του καναλιού, θα συμμετέχει στον Μαραθώνιο υπό το κεντρικό σύνθημα της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα «Τρέχουμε μαζί για τον πόνο του άλλου»! Με απλά λόγια, και δίχως καμιά απολύτως «μετάφραση», ο Ανδρέας Κουρής, ενώ μας έχει ρίξει στην ανέχεια, έχοντας προκαλέσει πόνο σε εμάς και τις οικογένειές μας, ισχυρίζεται ότι «τρέχει για τον πόνο του άλλου»: προφανώς… όχι για τον δικό μας.

Μη θεωρώντας απαραίτητο να αναλύσουμε γιατί με τέτοιες κινήσεις επιχειρηματίες όπως ο Ανδρέας Κουρής «ξεπλένουν» το διαβρωμένο από τις απάνθρωπες δραστηριότητές τους πρόσωπο, αλλά και τα χέρια τους από την ανήθικη συμπεριφορά που επιδεικνύουν απέναντι στους εργαζόμενους με το μόχθο των οποίων στήνουν και αναπτύσσουν τις επιχειρήσεις τους, σκεφθήκαμε να προχωρήσουμε αμέσως σε δημόσια καταγγελία για το γεγονός προς δύο παράλληλες κατευθύνσεις: κατά πρώτο, σε ό,τι αφορά αυτή την παραπλανητική κίνηση του Ανδρέα Κουρή και, κατά δεύτερο, σε ό,τι αφορά την «πλάτη» που, αυτή τη φορά, βάζει σε έναν τέτοιο επιχειρηματία το ελληνικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

Εντούτοις, δεν αφήσαμε την οργή και το θυμό να μας κυριαρχήσουν, και ο βασικός λόγος ήταν ότι οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι μια διεθνής ιατρική ανθρωπιστική οργάνωση που παρέχει επείγουσα βοήθεια σε ανθρώπους που έχουν πληγεί. Εκτός της βοήθειας που προσφέρουν σε διεθνές επίπεδο, το ελληνικό τμήμα της οργάνωσης έχει δραστηριοποιηθεί και στη χώρα μας με δράσεις για τους αστέγους και στην υποστήριξη ευπαθών ομάδων σε διάφορες γωνιές της χώρας. Πολλοί από εμάς, άλλωστε, έχουν συνδράμει στο έργο τους, κάποιοι και σαν γονείς μέσα σε σχολεία.

Έτσι, αποφασίσαμε να επικοινωνήσουμε με τη διοίκηση του ελληνικού τμήματος της οργάνωσης προκειμένου να ενημερώσουμε τα στελέχη της για την κατάσταση στην οποία μας έχει φέρει ο Ανδρέας Κουρής και για τη βαθιά ανηθικότητα της, κατά τα λοιπά, «ηθικής» του κίνησης, να τρέξει ως MAD μαζί με την ομάδα τους «για τον πόνο του άλλου», τη στιγμή που έχει προκαλέσει, και επιμένει να προκαλεί, ανείπωτο πόνο σε εμάς.

Πράγματι, έτσι κι έγινε. Η διοίκηση του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μας άνοιξε τις πόρτες της σχεδόν αμέσως, και στις 16 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε συνάντηση 5μελούς αντιπροσωπείας των απολυμένων των Metropolis με τον πρόεδρο του ελληνικού τμήματος, κ. Χρήστο Χρήστου, και με εκπρόσωπο του γραφείου Τύπου της οργάνωσης. Σε αυτή, ζητήσαμε ρητά και κατηγορηματικά να «παγώσουν» τη συμμετοχή του MAD του Ανδρέα Κουρή στον Μαραθώνιο μαζί με την ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και να παρέμβουν ώστε να σταματήσει η παραπλανητική προβολή αυτής της συμμετοχής από την ιστοσελίδα του MAD, ωσάν το κανάλι να είναι χορηγός επικοινωνίας, κάτι που μας διαβεβαίωσαν ότι δεν ίσχυε. Από την πλευρά τους, τα στελέχη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μας εξήγησαν ότι δεν μπορούν να ελέγχουν και να ξέρουν το ποιόν του κάθε επιχειρηματία που συμμετέχει στην ομάδα τους και ότι κρατούν ουδέτερη στάση. Τους απαντήσαμε ότι για τον συγκεκριμένο επιχειρηματία, πλέον, ξέρουν, ότι το ενδιαφέρον τους για «τον πόνο του άλλου» δεν μπορεί να παραβλέπει τα αίτια που τον γεννούν, και τους ζητήσαμε να τηρήσουν μια ξεκάθαρη και τολμηρή στάση, να το σκεφτούν και να μας απαντήσουν.

Μια εβδομάδα αργότερα λάβαμε γραπτή επιστολή με την υπογραφή του προέδρου του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην οποία αναφέρεται ότι η οργάνωση δεν θα μπορούσε να εμποδίσει σε καμία περίπτωση τη συμμετοχή της ομάδας του MAD στον Μαραθώνιο μαζί με τη δική τους ομάδα. Οι λόγοι που επικαλείται ο πρόεδρος της οργάνωσης είναι το πλούσιο ανθρωπιστικό της έργο, το οποίο εξαρτάται από τους δωρητές και που είναι επιβεβλημένο να συνεχιστεί, και το διεθνές καταστατικό της, το οποίο καθορίζει τα όρια των κινήσεών της.

Στην απαντητική επιστολή δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στην παραπλανητική κίνηση του Ανδρέα Κουρή να εμφανίζει ψευδώς (αλλά εντέχνως) το MAD ως χορηγό επικοινωνίας της οργάνωσης στον Μαραθώνιο. Η επιστολή αποδίδει τη συμμετοχή του καναλιού στον Μαραθώνιο μαζί με την ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε πρωτοβουλία των εργαζομένων του, γεγονός που επ’ ουδενί δεν μπορεί να ισχύει, εφόσον θα τρέξουν ως εργαζόμενοι του καναλιού και όχι ως άτομα.

Θα ξεπεράσουμε την αντίφαση που προκύπτει από την επιστολή όταν αναφέρεται ότι η συνεργασία με το MAD δεν δημιουργεί στην οργάνωση καμιά ανάγκη για ανταποδοτικά οφέλη, ενώ λίγο πριν λέγεται ρητά ότι «ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός μάς προσέφερε δωρεάν βήμα για λίγες ημέρες κατά την περίοδο των εγγραφών, ώστε να επικοινωνήσουμε τη δράση μας στο κοινό του».

Ωστόσο, θα σταθούμε σε ένα σημείο που επικαλείται το ελληνικό τμήμα της οργάνωσης και το οποίο θεωρούμε ότι μας αγγίζει: στον «σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στους ευάλωτους και αποκλεισμένους πληθυσμούς σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, η επιβίωση των οποίων κρέμεται από μια κλωστή».

Κι αυτό γιατί, κατά πως φαίνεται, η διοίκηση του ελληνικού τμήματος της οργάνωσης νίπτει τας χείρας της απέναντι στο αίτημα που της υποβάλαμε, ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος, και στρέφει το κεφάλι της αλλού. Αρνείται να δει τις καταστάσεις που επικρατούν γύρω της, στο εσωτερικό της χώρας, επιλέγοντας μια πολιτική και μια τακτική που στοχεύει μεν στην παροχή βοήθειας, αλλά παραβλέπει τα οφθαλμοφανή αίτια που δημιουργούν την ανάγκη για την παροχή αυτής της βοήθειας. Κοιτάζει, δηλαδή, τα τετελεσμένα όταν οι άνθρωποι φτάνουν στην εξαθλίωση, αλλά όχι τους υπαίτιους που τους οδήγησαν σε αυτήν και που κατά κανόνα «τυγχάνει» να είναι αυτοί που κατέχουν ολοκληρωτικά των πλούτο, πολλοί από τους οποίους, ίσως, αποτελούν τους στυλοβάτες της οργάνωσης ως φιλεύσπλαχνοι δωρητές της. Κι ας μην επαναλάβει ξανά η διοίκηση του ελληνικού τμήματος ότι δεν μπορεί να ξέρει το ποιόν του καθένα που τη στηρίζει. Όσο κι αν κάτι τέτοιο θα ήταν όντως δύσκολο να εξακριβωθεί σε διεθνές επίπεδο, για τον Ανδρέα Κουρή είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί από πρώτο χέρι.

Έτσι, το ελληνικό τμήμα της οργάνωσης περιορίζεται σε μια σφαίρα δράσεων που καθοδηγούνται από το μουχλιασμένο καταστατικό της «αδυνατώντας», απ’ ότι φαίνεται, να αντιληφθεί τις συνθήκες της νέας φτωχοποίησης, πόσο μάλλον να εντοπίσει τα αίτια που την προκαλούν. Μιας οργάνωσης η οποία, βέβαια, υπολογίζει τις σχέσεις ανάγκης και άρα εξάρτησης που τη συνδέουν με τους πλούσιους δωρητές της – αναιρώντας έτσι τον ίδιο τον ιατρικό της ρόλο, ο οποίος θα επέτασσε λογικά ως καλύτερη θεραπεία την πρόληψη.

Απ΄ ό,τι φαίνεται, οι διοικούντες του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα κοιτάζουν μονόπλευρα τον πόνο του άλλου και λειτουργούν στα πλαίσια μια ηθικής χωρίς… σύνορα. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στους ευάλωτους και αποκλεισμένους, νοείται επιλεκτικά για κάποιους ενώ για άλλους όχι; Για το ελληνικό τμήμα της οργάνωσης, εμείς, οι απλήρωτοι απολυμένοι των καταστημάτων Metropolis, δεν είμαστε, φαίνεται, ούτε ευάλωτη ούτε αποκλεισμένη κοινωνική ομάδα, δεν έχουμε την ανάγκη να αισθανθούμε ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η επιβίωσή μας μετά από δυο και πλέον χρόνια απληρωσιάς και ανεργίας δεν κρέμεται από μια κλωστή, και, κυρίως, δεν χρειάζεται να τρέξει κανείς για τον πόνο μας. Και το επισημαίνουμε αυτό έχοντας πλήρη επίγνωση ότι οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εργάζονται ανά τον κόσμο σε συνθήκες επισιτιστικής κρίσης, δηλαδή, σε περιβάλλοντα δυσκολότερα από αυτά της Ελλάδας.

Και, φυσικά, θα συμφωνήσουμε με την οργάνωση ότι οι ανάγκες των συνανθρώπων δεν θα πρέπει να γίνονται αντικείμενο κανενός είδους σκοπιμότητας. Μόνο που, δυστυχώς, στην πράξη, η αμετακίνητη στάση της μας δείχνει ότι αυτό που πρωτίστως υπηρετεί η οργάνωση είναι η σκοπιμότητα της ίδιας της ύπαρξής της, η οποία, καλώς ή κακώς, συνδέεται με την προβολή της στα μέσα ενημέρωσης και με τις ευεργεσίες των πλούσιων δωρητών της, εκτός του απλού κόσμου.

Έτσι, η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μπορεί να τρέχει την ερχόμενη Κυριακή στον Μαραθώνιο της Αθήνας με το επικοινωνιακό σύνθημα «τρέχουμε μαζί για τον πόνο του άλλου» χωρίς διόλου να την απασχολεί και έχοντας καθαρή συνείδηση για το γεγονός ότι μαζί της θα τρέξουν επιχειρήσεις όπως το MAD, οι ιδιοκτήτες των οποίων όχι μόνο έχουν προκαλέσει οδυνηρό πόνο στους άλλους –σε μας, εν προκειμένω–, αλλά, ακόμα περισσότερο, έχουν μετατρέψει τη ζωή τους σε κόλαση. Και, καλά, αυτή την υποκρισία την αντιλαμβανόμαστε από τον Ανδρέα Κουρή, και είμαστε σίγουροι ότι έχει τους λόγους του να την επιδεικνύει, θεωρώντας ότι δεν θα τον πάρει κανείς είδηση, ώστε να την αξιοποιήσει ο ίδιος με πολλαπλούς τρόπους στο μέλλον. Αλλά τη συγκάλυψη αυτή της υποκρισίας και, εντέλει, τον εξωραϊσμό της από το ελληνικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, λόγω της δήθεν αδυναμίας τους να τη σταματήσουν, ειλικρινά αδυνατούμε να την κατανοήσουμε. Ούτε και θέλουμε από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, αν κάποιοι από εμάς βρεθούν στο εγγύς μέλλον στον δρόμο ως άστεγοι, να έρθουν τότε να μας περιθάλψουν: θα είναι πια αργά, και το μόνο που θα έχουν να μας προσφέρουν θα είναι άλλη μια γερή δόση υποκρισίας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ζητάμε από το ελληνικό τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να ματαιώσει τη συμμετοχή της ομάδας του MAD στον Μαραθώνιο της Αθήνας μαζί με την ομάδα της οργάνωσης.

Επειδή, ακόμη και η υποκρισία έχει τα όρια της,

καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας

έξω από τα γραφεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα 

(Μιχαλακοπούλου και Ξενίας)

την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου, στις 3:30 μ.μ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ

                     ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ,

ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΜΑΡΦΙΝ ΤΗΝ 5η ΜΑΗ 2010

 

H ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

 

Στις 5/5/2010, ημέρα ψήφισης του πρώτου μνημονίου και αμέσως μετά την προσφυγή της χώρας στην τρόικα και την ανακοίνωση των πρώτων «μέτρων», κηρύσσεται γενική απεργία και σχεδόν μισό εκατομμύριο κόσμου διαδηλώνει στους δρόμους, με άγριες διαθέσεις προσπαθώντας να προσεγγίσει τη βουλή. Η μαχητικότητα του κόσμου είναι τέτοια που διαφαίνεται η πιθανότητα το πλήθος να εισβάλλει ακόμα και μέσα στο κοινοβούλιο. Ξεσπούν συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδηλωτές και τις δυνάμεις καταστολής με τις δεύτερες να φαίνονται ανήμπορες να ανακόψουν την ορμή του κόσμου. Λίγες ώρες αργότερα διαδίδεται η είδηση ότι στην τράπεζα της Μαρφίν στην οδό Σταδίου, 3 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους λόγω πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε στο σημείο. Με την επιβεβαίωση του συμβάντος ο κόσμος παγώνει και η οργή μετατρέπεται σε απογοήτευση και θλίψη σημαίνοντας  και το τέλος αυτής της πολλά υποσχόμενης διαδήλωσης.

Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, προσάγονται με χολιγουντιανό τρόπο 4 άτομα εκ των οποίων τρεις σύντροφοι και καλούνται να καταθέσουν ως ύποπτοι για τον εμπρησμό της τράπεζας Μαρφίν, ενώ γίνονται έλεγχοι στα σπίτια τους από όπου κατάσχονται ρούχα και προσωπικά αντικείμενα. Και ενώ από την πρώτη στιγμή τα μ.μ.ε. μιλούν για συλλήψεις και στοχοποιούν τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, τα «στοιχεία» που διαθέτει στα χέρια της η ελληνική αστυνομία είναι ένα ανυπόγραφο και ασύντακτο σημείωμα που αναφέρει όλα τα προσωπικά στοιχεία των προσαχθέντων (ονόματα, τηλέφωνα, πινακίδες οχημάτων, διευθύνσεις κατοικιών), κατονομάζοντάς τους ως τους υπεύθυνους του εμπρησμού της τράπεζας και κατά συνέπεια του θανάτου των τριών εργαζομένων και της απόπειρας ανθρωποκτονίας των υπολοίπων που βρίσκονταν εκεί. Το άλλο υποτιθέμενο στοιχείο είναι κάποιες φωτογραφίες από κάμερες, οι οποίες όμως δεν εμφανίζουν κάποιον από τους προσαχθέντες να έχει σχέση με τον εμπρησμό της τράπεζας. Μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως δεν μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία και επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.

Στις 5/5/2013 και πάλι επετειακά και χωρίς να έχει προκύψει κανένα στοιχείο, ο ανακριτής αποφασίζει να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Μαρφίν και σε ένα ακόμα άτομο από τους 4 για την υπόθεση του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους  άλλους δύο συντρόφους δεν προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, τον Μάιο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.» Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις). Στις 9 Δεκεμβρίου, ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσής του, ο σύντροφος Θοδωρής Σίψας θα κληθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ούτε σούπερμαν ούτε ελέφαντας.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονείται στο Κερατσίνι ο Παύλος Φύσσας από τον Γ. Ρουπακιά και άλλους χρυσαυγίτες με την παρουσία αστυνομικών ΔΙΑΣ. Ο Ρουπακιάς συλλαμβάνεται αφού υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που δεν μπορούν να αποσιωπηθούν. Αφού λοιπόν το κράτος δε μπορεί να αποκρύψει αυτή τη δολοφονία, όπως έχει κάνει με τόσες άλλες, επιδιώκει να την εκμεταλλευτεί, φορώντας αντιφασιστικό προσωπείο. Το επικοινωνιακό παιχνίδι αρχίζει με τις συλλήψεις των ενίοτε συνεργατών του, δηλαδή με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής και σε  πλήρη σύμπνοια με τα μ.μ.ε. φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα την θεωρία των δύο άκρων. Και ενώ η ατζέντα του κράτους ήταν και είναι η ίδια φασιστική ατζέντα που προωθούν παρέα με τη Χ.Α. (εργασιακός μεσαίωνας, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, μηδενική ανοχή απέναντι σε κάθε εστία αντίστασης), πάντα με την πλήρη στήριξη των μ.μ.ε., τώρα αποζητούν όλοι να ξεπλυθούν στην αντιφασιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Όλοι αυτοί λοιπόν, που άνοιξαν τις αγκάλες τους και προώθησαν τη φασιστική ιδεολογία τώρα βαφτίζονται αντιφασίστες. Από το MEGA του Μπόμπολα, κυρίου μετόχου της ΕΛΛΑΣ GOLD που με τη βία προσπαθεί να επιβάλει την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, βαφτίζοντας τους κατοίκους που αγωνίζονται τρομοκράτες, μέχρι το Πρώτο Θέμα του Αναστασιάδη (συνεργάτη του Ρέστη και του Πάλλη) που διαφήμιζε και προωθούσε το «κοινωνικό έργο» της Χ.Α. Όλοι αυτοί δήθεν αποτροπιασμένοι από τη φασιστική δολοφονία και δήθεν ξαφνιασμένοι από τη δράση των φασιστικών ταγμάτων εφόδου, τώρα επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο του μοναδικού εγγυητή της κοινωνικής ομαλότητας σκοπεύοντας στη διατήρηση και ενίσχυση της εξουσίας τους, ταυτίζοντας τη «βία των άκρων». 

Ελάχιστες μέρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα οι εξουσιαστές ανασύρουν και πάλι την υπόθεση του εμπρησμού της τράπεζας της Μαρφίν σε μια προσπάθεια εξίσωσης των δύο γεγονότων. Στο πρόσωπο του συντρόφου Θοδωρή και κατά συνέπεια στο πρόσωπο του κάθε αναρχικού/ αντιεξουσιαστή βρίσκεται το άλλο άκρο της βίας που πρέπει κι αυτό να παταχθεί. Δίχως ίχνος σεβασμού, ούτε στη μνήμη των νεκρών, ούτε στο πένθος των συγγενών τους, πλασάρουν μια εξόφθαλμη κρατική σκευωρία και ξεκινούν ένα ακόμα μηντιακό κυνήγι μαγισσών. Δεν είναι τυχαίο το δημοσίευμα της φυλλάδας του Χατζηνικολάου Real News, στο οποίο δημοσιοποιούνται τα προσωπικά στοιχεία του συντρόφου μέσω του παραπεμπτικού βουλεύματος του εισαγγελέα, παρουσιάζοντάς τον ως εκ των προτέρων ένοχο πριν καλά καλά οριστεί η δίκη, δημιουργώντας έτσι κλίμα εναντίον του.

Εμείς από την πλευρά μας ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές δεν θα καταδικάσουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Γιατί δεν αποδεχόμαστε κανένα συμψηφισμό ανάμεσα στην κοινωνική, ταξική αντιβία με τη βία της αστυνομίας, τη βία των αφεντικών στους χώρους εργασίας, τη βία των φασιστών ενάντια στους μετανάστες και όσους δεν ταιριάζουν στο «άριο» όραμά τους. Δεν αποδεχόμαστε την εξίσωση της βίας των από πάνω με αυτή των καταπιεσμένων. Στην έκφραση της κοινωνικής αντιβίας στο δρόμο είναι αυτονόητα αρχή μας ότι αυτή στρέφεται ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Η λογική της αδιάκριτης απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής είναι ξένη προς εμάς. Ποτέ δεν οικειοποιηθήκαμε τους όρους της «παράπλευρης  απώλειας» ή της «κακιάς στιγμής» ως αναρχικοί. Αυτά είναι τα άλλοθι του κράτους και των αφεντικών προκειμένου να δικαιολογήσουν τις δολοφονίες των μηχανισμών καταστολής, των δολοφονιών στα εργασιακά κάτεργα και τις φασιστικές επιθέσεις. Αυτός είναι ο σάπιος κόσμος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας, που προσπαθούμε να καταστρέψουμε και πάνω στα συντρίμμια του να δημιουρ-γήσουμε έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. 

Δεν περιμένουμε το πόρισμα κανενός αστικού δικαστηρίου για να μας πείσει ότι ο σύντροφός μας είναι αθώος. Αν ψάχνουν για ανθρωποκτόνους ας κοιταχτούν στον καθρέφτη.

Εμείς οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Θοδωρή θα παραμείνουμε αλληλέγγυοι δίπλα του ως το τέλος αυτής της δίωξης, ώσπου να καταρρεύσει και αυτή η σκευωρία. Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση πως δεν θα γίνουμε αποδιοπομπαίοι τράγοι στο θέατρο του παραλόγου όσων συνειδητά τσαλαπατούν ανθρώπους και αγώνες.

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τον σύντροφο Θοδωρή Σίψα

ΑΠΕΡΓΙΑ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ 2013-καλέσματα από σωματεία/συλλογικότητες

                             ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Όπως σε όλον τον κόσμο της εργασίας, έτσι και στο χώρο των συγκοινωνιών, η ένταση της εκμετάλλευσης κλιμακώνεται, η εργασία εντατικοποιείται και την ίδια στιγμή απαξιώνεται. Ενώ η προσπάθεια τρομοκράτησης και ομηρείας μας παραμένει μέσα από την διατήρηση της επίταξης και της απειλής της απόλυσης. Το καθεστώς ακολουθώντας με σταθερότητα την κατεύθυνση του ολοκληρωτισμού έχει την επίταξη μόνιμη επιλογή προκειμένου να σπάει απεργίες και να παραδειγματίζει το σύνολο της εργατικής τάξης. Οι επιτάξεις όμως δεν καταργούνται με προσφυγές στα δικαστήρια, δεν καταργούνται όσο επικρατεί η ηττοπάθεια και η μιζέρια. Οι επιτάξεις καταργούνται στην πράξη με απεργία.

Οι συνθήκες που βιώνουμε δημιουργούν ένα βασικό ερώτημα. Ως πότε θα ανεχόμαστε τον εμπαιγμό και τα ψέματα; Οι ίδιοι που έθρεψαν τον φασισμό, και ισοπέδωσαν τα εργασιακά μας δικαιώματα, ανακάλυψαν όψιμα τον αντιφασισμό, και προσπαθούν να μας πείσουν πως αγωνίζονται να μην παρθούν άλλα νέα μέτρα. Ως πότε λοιπόν θα ανεχόμαστε την υποκρισία; Πότε θα αντιληφθούμε ότι η εργατική μας δύναμη είναι αυτή που δίνει αξία στον πλούτο τους; Πότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι οφείλουμε απέναντι στους εαυτούς μας να σταθούμε στα πόδια μας, να αγωνιστούμε για την αξιοπρέπεια μας; ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε εμείς την κοινωνία που θέλουμε; Όπως και αν βαφτίζουν τις αποφάσεις τους, όποια επιστημονική ορολογία και αν χρησιμοποιούν η πραγματικότητα είναι μία: εκμετάλλευση.

Πρέπει να βγούμε στο δρόμο και να συμμετέχουμε σε συνελεύσεις, σε διαδηλώσεις και συγκρούσεις ώστε μπορέσουμε να αντισταθούμε και να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Στις απολύσεις, στην κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, στις διαρκείς μειώσεις των μισθών, στις επιτάξεις, στην τρομοκρατία που θέλουν να επιβάλλουν πρέπει να απαντήσουμε με τη μαζική μας συμμετοχή στο δρόμο και την οργάνωσή μας στους χώρους δουλειάς.

Με πάθος και αποφασιστικότητα να ξεπεράσουμε τους φόβους και τις ανασφάλειές μας, Να συγκρουστούμε με κράτος και αφεντικά, με κρατικούς και παρακρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς. Όσο απογοητευμένοι κι αν είμαστε από τα σωματεία μας, όσο κι αν φοβόμαστε, όσο μάταια κι αν φαντάζει η αντίσταση, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αγωνιστούμε. Για να μην οδηγηθούμε σε μια αποκτηνωμένη κατάσταση εξαθλίωσης θα πρέπει να δράσουμε συλλογικά, να οργανωθούμε, να δημιουργήσουμε μαχητικά σωματεία βάσης.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΤΕΤΑΡΤΗ 6/11 11πμ ΜΟΥΣΕΙΟ

                               (προσυγκέντρωση τοσίτσα και πατησίων)
                       ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ
                              ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
                                  Πρωτοβουλία Εργαζομένων στις Συγκοινωνίες«ΤΑΞΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ»

Καλούμε στην απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 6 Νοέμβρη, στις 11.00 το πρωί στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ, Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ

                   Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου

                               24ωρη Γενική Απεργία, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου

Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών καλεί τα μέλη του και όλους τους συναδέλφους να συμμετάσχουν μαζικά στα πανεργατικά συλλαλητήρια και τις υπόλοιπες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, σε όλες τις πόλεις της χώρας, στο πλαίσιο της 24ωρης γενικής απεργίας που προκηρύχθηκε για την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου.

Να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στη λεηλασία της ζωής μας

Έχουμε να κερδίσουμε έναν κόσμο ολόκληρο

Προσυγκέντρωση του ΣΜΕΔ για την πανεργατική πορεία της Τετάρτης 6/11 στην Αθήνα

11 π.μ. 

Πύλη Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (οδός Πατησίων), 

μπροστά στο πανό του Συλλόγου

ΑΠΕΡΓΙΑ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!

   ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

 

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΚΕΡΔΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Στο όνομα της ανάπτυξης και της κερδοφορίας των πολυκαταστημάτων και μέσα στη δίνη της κρίσης, των αλλεπάλληλων μνημονίων και της αντιλαϊκής πολιτικής κυβερνησέων, ΕΕ και ΔΝΤ έρχεται μία ακόμη απόπειρα για την πλήρη υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης καθώς οι πολιτικοί και οικονομικοί ιθύνοντες, σπεύδουν πλέον να εφαρμόσουν στην πράξη τον νέο νόμο για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς (Ν.4177/2013) και να προχωρήσουν στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας η οποία καθιερώθηκε το 1909 και ήταν το πρώτο μέτρο της εργατικής νομοθεσίας.

Ανακοινώνουν το άνοιγμα των καταστημάτων 7 Κυριακές στην Περιφέρεια Αττικής, ενώ 10 Κυριακές θα μείνουν ανοικτά τα καταστήματα στη Θεσσαλονίκη σύμφωνα και με σχετικές αποφάσεις των τοπικών αρχών. Ο νόμος προβλέπει την καθιέρωση τεσσάρων εκπτωτικών περιόδων το χρόνο, με την πρώτη Κυριακή κάθε περιόδου να θεωρείται εργάσιμη. Ακόμα, δίνει τη δυνατότητα να ανοίγουν όλες τις Κυριακές του έτους τα εμπορικά καταστήματα μέχρι 250 τ.μ., λειτουργία που σε σύντομο χρόνο αντικειμενικά θα επεκταθεί στο σύνολο των καταστημάτων.

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε συνδυασμό με την «απελευθέρωση» του ωραρίου εργασίας και τον «απεγκλωβισμό» του από το ωράριο λειτουργίας των επιχειρήσεων, ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για την κατάργηση του 8-ωρου, του 5-ήμερου, των ρεπό και του ωραρίου εργασίας γενικά, συμπαρασύροντας και άλλους κλάδους (ταχυμεταφορές, αποθήκες, λογιστήρια, τράπεζες κλπ).

Στηρίζουμε την απεργία που έχει προκηρυχθεί για τον κλάδο και τους εργαζόμενους του εμπορίου την Κυριακή 3 Νοέμβρη. Καλούμε τους συμπολίτες – ισες να στηρίξουν τον αγώνα των εργαζόμενων στο εμπόριο, να αντισταθούμε από κοινού στις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές. Δεν πρόκειται για μια υπόθεση στενά του εμπορίου, αλλά για έναν αγώνα όλων εμάς των από κάτω που βιώνουμε την βάρβαρη πραγματικότητα. Θεωρούμε ότι παρότι οι συνθήκες είναι αντίξοες χρειάζεται να δώσουμε και αυτή τη μάχη μαζί με την κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται, να μετατρέψουμε αυτή αλλά και κάθε άλλη Κυριακή σε μέρα αλληλεγγύης και αγώνα, ενάντια στην εκμετάλλευση, την κατάργηση των δικαιωμάτων μας, την ασυδοσία και την επιθετικότητα του κεφαλαίου. Για να μην υποταχθεί ο κόσμος της δουλειάς στη «θεά αγορά», για να μη θυσιάζεται η κοινωνία στο βωμό των κερδών.

ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ – ΑΝΤΙΛΑΪΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

ΑΓΩΝΑΣ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΡΗΞΗ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ

 

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ SUPER MARKET ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 3/11, 11:00μ.μ., ΓΟΥΝΑΡΗ 163 A. ΓΛΥΦΑΔΑ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ  

                         Τηλ.: 6945754555, 6946505419, 6936838922

 

Κυριακή 3/11 :: ΑΠΕΡΓΙΑ στον κλάδο του εμπορίου [συγκέντρωση: 10πμ, πλ. Κοραή]

ΤΟ SUCCESS STORY ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

ΣΤΙΣ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟ ΝΕΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ “ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ”

 

Τον ενθουσιασμό σε όλη την χώρα έχει φέρει η απόφαση της κυβέρνησης να ανοίγουν τα μαγαζιά και τις Κυριακές. Θεωρείται βέβαιο ότι την Κυριακή 3/11 από τα χαράματα χιλιάδες άνθρωποι θα στηθούν μπροστά στις εισόδους των καταστημάτων περιμένοντας την μεγάλη στιγμή που οι πόρτες τους θα ανοίξουν και θα τους δοθεί επιτέλους η δυνατότητα και ο χρόνος να καταναλώσουν και να ξοδέψουν τα χρήματα τους.

 

Πρώτοι και καλύτεροι θεωρείται ότι θα είναι το 1.500.000 των ανέργων που έχοντας αποθηκεύσει στα στρώματα τους τεράστια ποσά από το ταμείο ανεργίας θα βρούνε επιτέλους λίγο χρόνο για να βγούνε στην αγορά, καθώς τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδος έχουν πολλές δουλειές να κάνουν. Δίπλα τους θα βρίσκονται το 1.000.000 εργάτες του ιδιωτικού τομέα που παραμένουν απλήρωτοι από τρεις έως δώδεκα μήνες. Παράγοντες της αγοράς περιμένουν ότι αυτή η κατηγορία είναι έτοιμη να ρίξει μισό μηνιάτικο στην κατανάλωση. Το βαρύ πυροβολικό όμως αναμένεται να είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Έχοντας τα χαμένα από τις συνεχείς περικοπές στους μισθούς τους, την κατάργηση των δώρων και τις απολύσεις που έρχονται θα ξαμοληθούν για shopping therapy θέλοντας να ξεχάσουν τα προβλήματα τους. Ισχυρή εφεδρεία θα είναι οι συνταξιούχοι που μέχρι τώρα κάνουν «μασούρια» τις μεγάλες τους συντάξεις, μην ξέροντας που να τις ξοδέψουν και επιτέλους θα βρούνε μια μέρα για να πάνε στα μαγαζιά.

 

Πιο ευτυχισμένοι όμως θα είναι οι εργαζόμενοι στο εμπόριο. Επιτέλους να τελειώνουμε με το καθισιό της Κυριακής. Τέρμα στα κυριακάτικα έξοδα για καφέδες, εφημερίδες, γήπεδα, θέατρα, κινηματογράφους κλπ. Τέρμα στην κυριακάτικη γκρίνια παιδιών, συντρόφων, γονιών, φίλων. Θα είμαστε στο μαγαζί μια ωραία ατμόσφαιρα.

 

Οι μόνοι δυστυχισμένοι είναι οι μεγαλέμποροι, οι ιδιοκτήτες mall και πολυκαταστημάτων και οι πολυεθνικές. Από την μια είναι αναγκασμένοι να τσακίσουν τους «μικρούς» για να μαζέψουν μεγαλύτερο κομμάτι του τζίρου στα χέρια τους και από την άλλη για να καταφέρουν να νικήσουν σε αυτό τον ανταγωνισμό πρέπει να ξεθεμελιώσουν κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος και να ξεζουμίσουν τους υπαλλήλους τους. Και όπως είναι ευαίσθητοι άνθρωποι νιώθουν κάποιες ενοχές.

 

ΤΕΡΜΑ Η ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ…

 

Όσο αστεία και αν είναι τα επιχειρήματα των από πάνω που προσπαθούν να παρουσιάσουν τα ιδιοτελή συμφέροντα των πιο επιθετικών τμημάτων του κεφαλαίου σαν συμφέροντα όλης της κοινωνίας, δεν είναι καθόλου αστείες οι επιπτώσεις στις ζωές μας. Κυβερνήσεις, τρόικα, Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. προωθούν και εφαρμόζουν μέτρα που οδηγούν στη φτωχοποίηση και στην υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης εξυπηρετώντας ελληνικά και πολυεθνικά αφεντικά. Η δύναμη τους βρίσκεται στην δικιά μας αδυναμία να αντιπαρατεθούμε σε κάθε χώρο δουλειάς και συνολικά απέναντι τους. Έχοντας δημιουργήσει ένα κλίμα φόβου και ηττοπάθειας ανάμεσα στους εργαζόμενους νιώθουν ικανοί να υλοποιήσουν τα πάντα. Μας τσάκισαν τους μισθούς, διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις, σπρώχνουν στο περιθώριο τους ανέργους, διαλύουν την υγεία και την παιδεία, ρήμαξαν τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα θέλουν και την Κυριακή και μαζί με αυτήν και την αξιοπρέπεια μας. Το βαρέλι τελικά δεν έχει πάτο και οι ατομικές λύσεις μας οδηγούν όλο και πιο κάτω.

 

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΛΑΤΕΣ

 

 

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΗΡΥΞΕΙ
Η Ο.Ι.Υ.Ε. ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

 

> ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 10πμ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ

 

 

ΤΕΤΑΡΤΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
> ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 11πμ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

 

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6 Αθήνα, 210 3820537, sylyp_vivliou@yahoo.gr, bookworker.wordpress.com

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, 11μ.μ. Σάββατο 2/11 Γαλατσίου και Βεϊκου

                       

 

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΝΟΕΜΒΡΗ, 12μ.μ , μετρό Ηλιούπολης

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ & ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ!

ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ!

Η αιματηρή δολοφονία του αντιφασίστα ράπερ Παύλου Φύσσα είναι το κεντρικό γεγονός που σφραγίζει τις πρόσφατες εξελίξεις. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα υπήρξε μια ξεκάθαρα πολιτική δολοφονία. Ενορχηστρώθηκε από τα διαβόητα «τάγματα εφόδου» της Χρυσής Αυγής και είχε κίνητρα και βασικό στόχο την εξόντωση ενός εκ των «αντιπάλων» για τα μάτια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα αποτέλεσε την κορύφωση μιας διαδικασίας κλιμάκωσης της βίας από πλευράς της Χ.Α, η οποία ξεκίνησε από επιθέσεις σε μετανάστες και ομοφυλόφιλους, και ύστερα πέρασε σε χτυπήματα σε αγωνιστές και συνδικαλιστές όπως στο Πέραμα. Η δολοφονία τόσο του Παύλου Φύσσα, όσο και παλιότερα του μετανάστη Σαχτζάτ Λουκμάν, από τη Χ.Α. αποτελεί μια φυσική εξέλιξη της ανάπτυξης και γιγάντωσης της νεοναζιστικής ιδεολογίας και του κοινωνικού φαινομένου του φασισμού, και δυστυχώς ήταν θέμα χρόνου να θρηνήσουμε κάποιο θύμα για να συνειδητοποιήσει σύσσωμη η κοινωνία την πραγματική φύση της Χ.Α.

Το φαινόμενο του φασισμού και της Χ.Α. όμως δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Η διάδοση του φασισμού πατά πάνω στη θεσμοθέτηση από πλευράς κράτους και κυβερνήσεων, μέσω των μνημονίων και των λοιπών αντίστοιχων νομοθετημάτων, της διαρκούς φτώχειας, λιτότητας και ανασφάλειας που εκτρέφουν το φόβο και την απόγνωση και στρέφουν μερίδες του πληθυσμού στον εκφασισμό και τη λογική του μίσους προς το διπλανό. Οφείλεται, η διάδοση και μεγέθυνση του φασισμού και της Χ.Α., στην υιοθέτηση από πλευράς της κυβέρνησης της ατζέντας της Χ.Α μέσα από πρωτοβουλίες που προωθούν την ξενοφοβία: όπως η FRONTEX, η ανέγερση του φράχτη στον Έβρο, τα πογκρόμ κατά μεταναστών με το σχέδιο «Ξένιος Ζευς» του Δένδια, αλλά και μέσα από τη διάδοση της λογικής «νόμος και τάξη» που οδήγησε αμέτρητες φορές στα όργια καταστολής απέναντι σε όποιον διαφωνούσε με την κυβερνητική πολιτική. Φταίει η κυβέρνηση και ευθύνεται για την εκτροφή του φασιστικού φαινομένου, γιατί ενώ γνώριζε ότι η Χ.Α. έχει αλώσει την πλειοψηφία των σωμάτων ασφαλείας δεν έκανε τίποτα, γιατί ενώ είχε έτοιμη -όπως φάνηκε από τις πρόσφατες δικαστικές εξελίξεις- δικογραφία που αφορά τη δράση της Χ.Α. τα τελευταία τριάντα χρόνια, συνειδητά συγκάλυπτε τη δράση της και δεν της ασκούσε καμία δίωξη μέχρι τώρα.

Η τεράστια αντιφασιστική κινητοποίηση σε όλη τη χώρα απέναντι στην πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα κι απέναντι στην αρχική προσπάθεια συγκάλυψής της από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, οδήγησε και στις πρωτοβουλίες για νομική-ποινική δίωξη της Χ.Α. Προφανώς, οι κυβερνόντες που τόσα χρόνια ενώ γνώριζαν, επέλεγαν να συγκαλύπτουν τη δράση της Χ.Α., δεν έγιναν ξαφνικά αντιφασίστες. Αφενός πιέστηκαν λόγω των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων, αφετέρου διέγνωσαν μια ευκαιρία να παίξουν το μικροπολιτικό τους παιχνίδι. Η κυβέρνηση από τη μία διώκει τη Χ.Α. για να επαναπατρίσει χαμένους ψηφοφόρους και από την άλλη με τη θεωρία του «συνταγματικού τόξου» απέναντι στη «μάχη των δύο άκρων» προσπαθεί να αφοπλίσει το κίνημα, ταυτίζοντας όσους αγωνίζονται ενάντια στην κοινωνική εξαθλίωση και το φασισμό με την εγκληματική δράση της Χ.Α.

Για όλους τους παραπάνω λόγους τονίζουμε ότι ο φασισμός δε νικιέται μόνο με νομικά τερτίπια και ποινικές διώξεις. Πάνω από όλα ο αγώνας ενάντια στο φασισμό, δεν είναι απλά και μόνο αγώνας ενάντια στη Χ.Α., αλλά και αγώνας απέναντι σε ότι γεννά αυτό το φασιστικό φαινόμενο. Είναι αγώνας ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση και όσους την προωθούν, για ζωή με αξιοπρέπεια σε μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Τώρα, λοιπόν, που η κυβέρνηση προσπαθεί με κινήσεις εντυπωσιασμού να αποπροσανατολίσει την κοινωνία και το κίνημα, να πάρουμε επάνω μας τον αγώνα ενάντια στο φασισμό. Να μην επιτρέψουμε στους νεοναζί της Χ.Α. να χύσουν άλλο ρατσιστικό δηλητήριο στις γειτονιές μας, στους χώρους δουλειάς μας και στα σχολεία μας. Να μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί, να τους διώξουμε από όλους τους χώρους. Όποιος προωθεί το ρατσισμό, την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία είναι ανεπιθύμητος. Γι αυτό και στην ευρύτερη περιοχή των Νοτίων Προαστίων έχει ιδιαίτερη σημασία ο αγώνας για να κλείσουμε οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι πολίτες της περιοχής τα γραφεία της Χ.Α. στον Άλιμο, τα οποία έχουνε κατ’ επανάληψιν γίνει ορμητήριο της βίαιης δράσης τους. Για να τους δείξουμε ότι είναι ανεπιθύμητοι στις γειτονιές μας. Καλούμε όλους τους πολίτες των Νοτίων Προαστίων να συμμετάσχουν σε αυτόν τον αγώνα, καλούμε τα εργατικά σωματεία και οργανώσεις να βρεθούν μαζί μας απέναντι στη φασιστική απειλή, καθώς και κάθε τοπική συλλογικότητα που θέλει να αγωνιστεί ενάντια στο φασισμό και τη Χ.Α.

·       Να κλείσουν τώρα τα γραφεία της Χ.Α.

·       Έξω οι φασίστες από τις γειτονιές μας

Όλοι στην πορεία ενάντια στο φασισμό και τη Χ.Α.

Σάββατο 2/11, 12:00 μ.μ. - προσυγκέντρωση ΜΕΤΡΟ Ηλιούπολης

Αντιφασιστικές οργανώσεις, συλλογικότητες, συνελεύσεις, φορείς, σωματεία στα νότια προάστεια